Mencari formula perpaduan tulen

Penulis antara ribuan penonton yang baru-baru ini mengikuti sebuah program bual bicara di sebuah stesen televisyen yang mengupas topik berkaitan perpaduan.

Isu yang diketengahkan adalah baik bagi percambahan pendapat dan pemahaman rakyat berbilang kaum di negara ini iaitu mengenai nilai perpaduan.

Namun, penulis yakin penonton yang mengikuti diskusi tersebut sehingga tamat gagal menemui jawapan apakah formula yang dikatakan 'ampuh' untuk membentuk perpaduan tulen di negara ini.

Panel pertama yang merupakan seorang pensyarah universiti awam tersohor kelihatan mengambil pendekatan yang apologetik dan defensif. Panel kedua pula dilihat 'bijak' membawakan mesej kepelbagaian bahasa dan budaya atau kesamarataan.

Walhal, formula perpaduan tulen bagi mana-mana negara bangsa sudah terang lagi bersuluh iaitu penerimaan total atau tanpa rasa belah bahagi oleh seluruh rakyat terhadap bahasa kebangsaan dan sekolah kebangsaan!

Jika diringkaskan dalam ayat Matematik, Bahasa Kebangsaan (BK) + Sekolah Kebangsaan (SK) > Perpaduan Tulen (PT).

Sebaliknya, jika hati payah menterjemahkan formula mudah ini dalam kehidupan sebuah negara, sampai hujung usia dunia pun kita akan bercakap isu yang sama pada tahap perbincangan paling asas dan tidak berubah.

Sedangkan, kita sepatutnya telah bijak untuk bercakap tentang isu perpaduan pada tahap yang lebih tinggi setelah 52 tahun bebas daripada pasungan kolonial.

Ironinya, dalam keghairahan sebelah pihak mahukan kecairan nilai budaya masyarakat majoriti, mereka pula bertindak mengukuhkan lagi benteng atau petak-petak kaum.

Contoh paling mudah. Apa yang anda dapat tafsirkan jika dalam iklan televisyen seperti Petronas, iklan jawatan kosong oleh Suruhanjaya Perkhidmatan Awam (SPA) serta lagu kempen Budi Bahasa Budaya Kita versi terkini, terkandung banyak bahasa di dalamnya untuk menyatakan mesej yang sama?

Selain itu, tidakkah hujah yang mendakwa murid di sekolah vernakular juga memiliki pencapaian baik dalam subjek Bahasa Melayu untuk mewajarkan penerimaan sekolah vernakular, selain SK merupakan satu hujah menipu?

Umum maklum bahawa sukatan kurikulum bagi subjek tersebut di sekolah vernakular jauh lebih rendah aras kesukarannya atau 'kacang' berbanding di SK.

Paling penting, usah lari daripada trajektori perbincangan. Sekolah vernakular sama sekali tidak menawarkan ruang darjah interaksi murid berbilang kaum yang tinggi berbanding dengan SK.

Isunya bukan setakat pencapaian gred yang baik bagi subjek Bahasa Melayu oleh murid sekolah vernakular tetapi sejauh manakah bahasa kebangsaan yang dikuasai oleh murid di institusi vernakular itu mampu diaplikasikan sebagai alat komunikasi dan perpaduan rakyat Malaysia!

Oleh itu, formula perpaduan tulen, BK + SK > PT mestilah disepakati dan diterima sepenuh hati. Usahlah sebelah pihak begitu apologetik tidak kena tempat manakala sebelah pihak lagi begitu tegar memanipulasi politik kaum dan sentimen pihak yang terlalu mudah mengalah itu.

Rakyat Malaysia yang jujur dan setia kepada negara ini harus menerima hakikat bahawa bahasa kebangsaan dan sekolah kebangsaan adalah formula ampuh bagi mencapai perpaduan tulen rakyat Malaysia. Disediakan Oleh: Arif Atan

Memperkukuh sinar bahasa kebangsaan

PADA ketika kita teruja untuk memandang dan mara ke hadapan menjelang tahun baru 2010 tidak harus kita lupa untuk menoleh belakang. Memandang ke hadapan tanpa menoleh ke belakang hanya akan menyebabkan kita tersadung jatuh mengulang kesilapan silam.

Itulah sebabnya, dalam kita serius memperkatakan aspek ekonomi dan kemajuan negara, hal melestarikan bahasa kebangsaan sebagai bahasa jiwa bangsa Malaysia tidak harus dipinggirkan.

Bermula dari Perdana Menteri hingga ke peringkat rakyat semuanya perlu sepakat meletakkan agenda mengangkasa bahasa kebangsaan sebagai keutamaan nombor satu.

Usaha rakyat Malaysia yang dikenali sebagai R. Malavzhi bersama suaminya, David Lear seorang rakyat Kanada mengendalikan Radio Kampungku dengan menyiarkan lagu-lagu dan temu bual bersama pendengar dalam bahasa Melayu amat dipuji dan patut dicontohi.

Malah, kepetahan David atau Daud berbahasa Melayu patut mencabar rakyat Malaysia yang masih lemah penguasaannya dalam bahasa kebangsaan. Tidak terkecuali segelintir perwakilan di Dewan Parlimen yang begitu lemah berbahasa kebangsaan!

Dalam masa yang sama, kemerosotan calon yang memperoleh gred A bagi subjek Bahasa Melayu dalam keputusan Penilaian Menengah Rendah (PMR) yang diumumkan baru-baru ini juga perlu diberi perhatian serius.

Adakah penurunan daripada 26.3 peratus tahun 2008 kepada 25.6 peratus tahun ini hanya kemerosotan "tidak ketara" yang cuma dipandang sebelah mata?

Beralih pula kepada penerbitan filem tempatan sepanjang tahun 2009. Sebanyak 26 buah filem telah ditayangkan dengan jumlah penonton sehingga awal Disember mencecah lebih 5 juta orang dan kutipan tiket berjumlah kira-kira RM50 juta.

Persoalannya, sejauh mana kuantiti yang dikatakan oleh penggiat filem di tanah air ini sebagai memberangsangkan berbanding tahun sebelumnya juga berkualiti dalam menyumbang kepada pemerkasaan bahasa kebangsaan?

Ini memandangkan filem adalah antara agen budaya popular yang membentuk pemikiran, budaya dan jati diri rakyat negara ini. Masyarakat boleh 'rosak' jika sebahagian filem tempatan sarat dengan nilai buruk dibumbui dengan bahasa rojak dan penggunaan bahasa Melayu rendah.

Begitu juga dengan amalan penggunaan bahasa kebangsaan dalam urusan rasmi kerajaan seperti mesyuarat, ucapan, perbincangan pentadbiran, surat-menyurat, minit mesyuarat, memo, laporan, kertas cadangan, pekeliling dan sebagainya.

Adakah Surat Pekeliling Am Bilangan 1 Tahun 2006 iaitu Langkah-langkah Memperkasakan Penggunaan Bahasa Kebangsaan Dalam Perkhidmatan Awam benar-benar diterjemahkan dalam segala urusan rasmi di sektor awam sepanjang tahun ini?

Mengapa pula penggunaan bahasa asing di tempat awam seperti pada kain rentang, papan tanda, iklan dan premis perniagaan dilihat lebih menonjol berbanding bahasa kebangsaan dari segi saiz dan warna?

Adakah peranan membudayakan bahasa kebangsaan hanya terpikul di pundak Kementerian Pelajaran atau Kementerian Penerangan, Komunikasi dan Kebudayaan semata-mata?

Tahun baru 2010 diharap menjanjikan sinar yang bergemerlapan buat bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan yang mengepalai ilmu, komunikasi dan perpaduan seluruh rakyat Malaysia. Disediakan Oleh: Arif Atan